มังกรอ้อนบุปผา

               “มู่หลิ่งเหลียน ยินดีที่ได้พบกับคุณชายโจวเหวินหลงผู้มีชื่อเสีย เอ้ยชื่อเสียงแห่งเมืองหลวง ตอนนี้ข้ารู้สึกเหนื่อยอยากไปพักผ่อน จึงอยากกล่าวลาเพียงเท่านี้หวังว่าพวกเราคงไร้วาสนาอย่าได้พบพานกันอีกเลยเจ้าค่ะ”

               กล่าวจบนางก็คำนับโจวเหวินหลงด้วยท่าทางงดงามสง่าดังสตรีสูงศักดิ์ แล้วหมุนตัวเดินจากมาโดยทิ้งให้โจวเหวินหลง บ่าวตงซือ และอี้เหยาตะลึงงันอยู่เช่นนั้น

                เพียงชั่วอึดใจเมื่อร่างงามและองครักษ์หนุ่มจากไปแล้ว โจวเหวินหลงก็รู้สึกตัว ใบหน้าขาวซีดของเขาเริ่มแดงก่ำไปด้วยริ้วสีเลือดแห่งความอับอาย คราแรกเขานึกว่าแม่นางผู้นี้ไม่รู้จักเขา ดังนั้นยามเมื่อได้ยินตงซือพูดเลยมิได้สนใจ แต่คราวนี้เขารู้แล้วว่าแม่นางผู้นี้รู้จักเขา แต่นางกลับแสดงทีท่าเช่นนี้

               หวังว่าเราคงไร้วาสนาอย่าได้พบพานกันอีกเลยอย่างนั้นน่ะหรือ?

                 มู่หลิ่งเหลียน เขาจะจดจำชื่อนี้ไว้ ต่อให้ไร้วาสนาเขาก็จะเสนอหน้าไปพบนางเอง คอยดู!

© themy?butter